Οι κρίσεις πανικού είναι μια από τις συνηθέστερες αιτίες που μπορούν να ωθήσουν κάποιον να επισκεφτεί το γραφείο του ψυχολόγου. Υπολογίζεται ότι το 1-4% του πληθυσμού παθαίνει κάποια στιγμή στη ζωή του κρίσεις πανικού σε διαφορετικές ηλικίες. Η συχνότητα πάντως είναι μεγαλύτερη σε ανθρώπους μεταξύ 20 και 35 ετών. Παρά το γεγονός ότι οι κρίσεις πανικού δεν αποτελούν κίνδυνο για την σωματική υγεία του ατόμου, είναι μια εξαιρετικά δυσάρεστη εμπειρία. Το άτομο βιώνει ένα πλήθος συμπτωμάτων. Δεν είναι απαραίτητο ότι το άτομο θα τα βιώσει όλα, αλλά τα συνηθέστερα είναι:

Η κατάθλιψη είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται ευρέως πολύ συχνά με λάθος τρόπο. Μετά από αρνητικά γεγονότα αναμένουμε να υπάρχουν αρνητικά συναισθήματα. Τέτοια συναισθήματα είναι φυσιολογικά, και συνήθως ξεπερνιούνται μετά από ένα μικρό χρονικό διάστημα. Αυτό δεν είναι κατάθλιψη, αν και το άτομο μπορεί να ζητήσει υποστήριξη ώστε να το αντιμετωπίσει καλύτερα.


Ποιά είναι τα συμπτώματα της κατάθλιψης;
Η κατάθλιψη θεωρείται ασθένεια ή κλινική κατάθλιψη, όταν τα συναισθήματα που περιγράφτηκαν προηγουμένως είναι σοβαρά, διαρκούν για αρκετές εβδομάδες και αρχίζουν να παρεμβαίνουν στην εργασία και στην κοινωνική ζωή. Η κατάθλιψη μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που οι άνθρωποι σκέφτονται και συμπεριφέρονται καθώς και τις σωματικές του λειτουργίες.

    • Η στιγμή της διάγνωσης
    • Πρέπει ή δεν πρέπει να γνωρίζει ο ασθενής?
    • Μετά τη διάγνωση: προετοιμασία για την ασθένεια και τη θεραπεία
    • Επικοινωνία με τον αγκολογικό ασθενή

Η στιγμή της διάγνωσης


Το άτομο που θα πάει να εξεταστεί επειδή αισθάνεται κάποια ενόχληση σίγουρα γνωρίζει πως η ενόχληση αυτή αποτελεί ένδειξη κάποιας οργανικής διαταραχής. Ο Doka (1993) στο μοντέλο που προτείνει για τις φάσεις της χρόνιας ή/ και απειλητικής νόσου ονομάζει το στάδιο αυτό προδιαγνωστική φάση.  Το γεγονός ότι το άτομο εντέλει πηγαίνει στο νοσοκομείο σημαίνει πως αναγνωρίζει την πιθανότητα να έχει κάτι η υγεία του και πως είναι πρόθυμο να αναζητήσει την απαραίτητη βοήθεια. Μπορεί να έχει υποψιαστεί ότι έχει κάτι σοβαρό, ότι ίσως πάσχει από καρκίνο, υπάρχει όμως και η πιθανότητα να σκέφτεται πως το πρόβλημά του είναι άνευ σημασίας και εύκολα ιάσιμο. Υπάρχουν άτομα που πηγαίνουν αμέσως στο γιατρό, άτομα που απωθούν τα συμπτώματά τους και άτομα αποφεύγουν συνειδητά να αντιμετωπίσουν το ενδεχόμενο της εξέτασης και της επακόλουθης διάγνωσης. Υπάρχουν επίσης και ασθενείς που μπαίνουν στο νοσοκομείο απλώς για μία εξέταση ρουτίνας.

Στόχος αυτού του κειμένου είναι να διαχωρίσει να διαχωρίσει τα διαφορετικά είδη άνοιας μεταξύ τους. Συνηθίζεται με τον όρο άνοια οι άνθρωποι να εννοούν τη Νόσο Alzheimer. Η τελευταία όμως αποτελεί έναν τύπο των ανοιών. Ενδεικτικά, κάποιοι τύποι άνοιας είναι η Νόσος του Alzheimer, η μετωποκροταφική άνοια, η αγγειακή άνοια, η άνοια που συνοδεύει τη Νόσο του Parkinson κτλ.
Η Νόσος του Alzheimer αποτελεί τον πιο συχνά εμφανιζόμενο τύπο άνοιας και το μεγαλύτερο ποσοστό των διαγνώσεων αφορά άτομα άνω των 65 ετών.Αποτελεί νευροεκφυλιστική νόσο με προϊούσα επιδείνωση με παρουσία καθολικής ατροφίας του εγκεφάλου, με υπεροχή αυτής στον κροταφικό, μετωπιαίο ή και βρεγματικό λοβό και σπανιότερα στον ινιακό λοβό.
Η σοβαρότητα των κλινικών συμπτωμάτων εξαρτάται από το στάδιο της ασθένειας. Μερικά από αυτά είναι:

Η συστημική ψυχοθεραπεία είναι μια από τις νεώτερες μεθόδους ψυχοθεραπείας. Με αυτόν τον τρόπο έχει ομοιότητες, αλλά και διαφορές από τις άλλες ψυχοθεραπευτικές μεθόδους.
Ο θεραπευτής λοιπόν, είναι ένας επαγγελματίας που έχει ως στόχο να βοηθήσει τον πελάτη του να εκπληρώσει τους στόχους που ο ίδιος ο πελάτης έχει θέσει. Ο θεραπευτής δείχνει κατανόηση και δεν κρίνει τον πελάτη, ούτε τους στόχους τους.
Παρά το γεγονός, ότι στην συστημική η οικογένεια παίζει μεγάλο ρόλο ως το πρώτο πεδίο μάθησης του ατόμου, δεν δίνεται τόσο μεγάλη σημασία στην παιδική ηλικία, όπως σε άλλες προσεγγίσεις, αλλά δίνουμε έμφαση στο εδώ και τώρα. Επίσης δίνει έμφαση σε όλα τα άλλα συστήματα στα οποία το άτομο ανήκει και τους ρόλους που διαδραματίζει σε αυτά.